เฝ้ารอ..........เฝ้าคอย

ท่ามกลางอากาศอันแสนเปล่าเปลี่ยว ผู้คนมากมายเดินเลยผ่านตัวฉันไปหลากหลายผู้คนร้อยล้านเรื่องราวเรียงร้อยรวมกันจนเป็นความสัมพันธ์ตัวเราเองก็มีหลายหลากเรื่องราวส่วนใหญ่ความเหงาจะเข้ามาครอบคลุมเส้นทางที่เลือกเดินล้วนเปลี่ยวเปล่าเหนื่อยล้า อ่อนแรง สับสน ไร้ซึ่งกำลังใจความหนาวแสนเยือกเย็นรุกเร้าเข้าจับจิตเดินผ่านผู้คนเคียงคู่อิงแอบแนบชิดกันหันมองข้างกายตัวเองอีกครึ่งหนึ่งของจิตใจขาดหายไปเคยลองหาชิ้นส่วนของจิตใจที่ขาดหายไปแต่ชิ้นส่วนเหล่านั้นไม่อาจจะพอดีกับใจเราจนเหลือเพียงเศษซากจิตใจที่เกือบแตกดับช่วงเวลาได้สั่งสอนให้รู้ว่ารักเป็นเช่นไรจิตใจที่ว้าเหว่เลือกเดินไปบนเส้นทางที่สับสนเฝ้ารอเพียงพบสบตากับส่วนที่ขาดอาจใช้เวลาเฝ้าติดตามค้นหาทั้งชีวิตก็ยังดีกว่าไม่เคยได้ลองค้นหาอาจจะเหนื่อยล้าไร้เรี่ยวแรงและคำดูหมิ่นสู้ทนเดินต่อไปกับเส้นทางที่เลือกเดินรอคอยโอกาสและเวลาให้สรรสร้างเรื่องมหัศจรรย์.....


วันสุดท้ายที่ฉันจะเดินทางเพียงลำพังคือวันใดวันที่ฉันตื่นมาพบกับคนที่นอนเคียงข้างวันสดใสที่ฉันจะได้มอบดอกไม้ให้ในวันพิเศษวันที่อ่อนล้ากลับมาแล้วเห็นเธอยืนคอยเติมเรี่ยวแรงให้กันวันที่ฉันพร้อมสละทุกอย่างเพียงเพื่อให้อยู่เคียงใจ


คนที่ฉันจะคอยให้เกียรติไปตลอดคนที่ฉันจะมอบศักดิ์ศรีที่มีให้ดูแลคนที่ฉันจะมอบความฝันให้ร่วมสร้างคนที่ฉันจะมอบห้วงจังหวะชีวิตให้คนที่ฉันจะมอบพรทุกอย่างของฉันคนที่ฉันจะมอบความสุขของฉันคนที่ฉันจะมอบภาพรักให้จินตนาการคนที่ฉันจะมอบดอกไม้และรอยยิ้มคนที่ฉันจะมอบทุกฤดูกาลให้สัมผัสคนที่ฉันจะมอบจิตใจและวิญญาณคนที่ฉันจะมอบไหล่ให้แอบอิงคนที่ฉันจะมอบอ้อมกอดให้อบอุ่น
.......................
..............
......
คนคนนั้นที่ฉันจะมอบทุกสิ่งอยู่หนแห่งใด